De Faradaystraat in Zwolle: een overzicht van bedrijven, faciliteiten en toegankelijkheid
september 27, 2025
Dominee Arie van der Veer was meer dan een religieuze leider; hij was een kernfiguur in de gemeenschap van Zwolle. Gedurende vele jaren stond hij centraal in de Christelijke Gereformeerde Kerk (CGK) Zwolle. Zijn werk als predikant, mentor en organisator heeft een diepe indruk achtergelaten op zowel de kerkelijke gemeenschap als op de stad zelf. Zijn toewijding, mensgerichte aanpak en openheid voor verandering hebben CGK Zwolle een unieke plek gemaakt in de Nederlandse godsdienstgeschiedenis. In deze bijdrage wordt het leven en werk van ds. Arie van der Veer in detail belicht, met een focus op zijn rol in Zwolle, zijn persoonlijke betrokkenheid en zijn erfenis.
Een langdurige band met Zwolle
Ds. Arie van der Veer was vanaf 15 september 1972 predikant in Zwolle en bleef daar tot zijn dood wonen en actief betrokken zijn. Gedurende achttien jaar was hij gemeentepredikant in Zwolle, eerst samen met ds. Sjouke Wijnsma, daarna zeven jaar alleen en tenslotte zes jaar in duo met ds. John Germs. Zijn aanwezigheid in Zwolle was niet beperkt tot religieuze diensten; hij was een vaste waarde in de stadsgemeenschap en speelde ook een rol in de bredere maatschappij.
Zwolle had destijds drie centra van activiteit binnen de CGK: de Noorderkerk, de SIO (later Zuiderhof) en De Bolder. Onder het voorzitterschap van Van der Veer koos de gemeente ervoor om niet te splitten in drie afzonderlijke gemeenten met elk eigen kerkenraad, maar te blijven als één stadsgemeente. Deze keuze benadrukt zijn visie op gemeenschapsvorming en cohesie, waarbij diversiteit en verbondenheid centraal stonden.
Zijn aanpak was sterk gericht op het individu. Tijdens kerkelijke diensten noemde hij vaak namen van gemeenteleden en sprak hij persoonlijke anekdotes. Dit toont aan dat hij zich niet alleen als predikant zag, maar als een verbindingsschakel tussen mensen. Zijn mensgerichte stijl maakte hem een geliefde en gerespecteerde figuur.
Het belang van missie en liturgie
Een van de kenmerkende aspecten van ds. Van der Veer was zijn missionaire inslag. Hij was open voor nieuwe liederen en liturgische veranderingen in de kerkdiensten. Dit maakte de CGK Zwolle een voorbeeld van vernieuwing binnen de Gereformeerde kerk. Zijn toewijding aan de missie was ook concreet merkbaar in zijn werk in buurgemeenten als Hasselt en Hattem, waar hij vaak invulde tijdens vacaturen van andere predikanten. Hiermee toonde hij zijn bereidheid om verder te kijken dan de grenzen van zijn eigen gemeente en te tonen dat religieus werk een bredere betekenis kon hebben.
Buiten Zwolle was hij ook betrokken bij de Evangelische Omroep (EO), waar hij in 1990 voorzitter werd. Dit betekende een fulltime functie en hij legde daarom zijn predikantstaken in Zwolle neer, met één uitzondering: hij bleef wijkpredikant en pastor voor binnenvaartfamilies. Hiermee behield hij een band met een specifieke groep in de gemeenschap die een eigen cultuur en leefstijl had. Hij had al in 1983 catechese gegeven aan de kinderen in het schippersinternaat in Zwolle, wat duidelijk maakt hoe lang hij al betrokken was bij deze groep.
Aandacht voor Israël en de binnenvaart
Een van de andere aspecten van zijn werk was zijn passie voor Israël. Hij organiseerde meerdere reizen naar het Beloofde Land voor gemeenteleden. In 2017 sprak hij tijdens een speciale Israëlzondag: “Als je het plan van God wilt zien, moet je naar Israël kijken.” Dit toont aan dat hij niet alleen een theologische, maar ook een spirituele visie had over het land en zijn rol in de Bijbelse traditie.
Zijn band met Zwolle was ook beïnvloed door zijn betrokkenheid bij de binnenschippers. Van ouds kent CGK Zwolle een aanzienlijk aantal gemeenteleden die deze beroepsgroep vertegenwoordigen. Zijn werk als pastor voor deze groep benadrukt zijn vermogen om zich in te leven in de levenswereld van anderen en te tonen dat religieus werk ook praktisch en emotioneel betekenisvol kan zijn.
Zijn laatste jaren en overlijden
In zijn laatste levensjaren had ds. Van der Veer de rol van mantelzorger voor zijn vrouw Ees, die kanker had. Zijn eigen ziekte keerde terug, en in 2024 bereidde hij zich voor op zijn einde. In zijn laatste berichten op Facebook schreef hij: “Nog één rivier dan ben ik thuis,” een verwijzing naar een bekend lied van Matthijn Buwalda. Dit toont aan dat hij met rust en geloof zijn leven tegemoet ging.
Hij overleed op 14 september 2024 op 82-jarige leeftijd. Zijn overlijden betekent het einde van een tijdperk in Zwolle, waar hij al zo lang was verbonden. Zijn grafkist kreeg een kruisje van oeroud eikenhout, gevonden langs de IJssel. Dit kruis symboliseerde voor hem de strijd en pijn van het leven, maar ook de overwinning op de dood.
Ziekte en stichting
Ds. Van der Veer had in zijn leven verschillende zware ziektes doorstaan. In 2001 werd bij hem een aneurysma ontdekt in de hartslagader, wat leidde tot een zware operatie. In 2008 kreeg hij prostaatkanker en in 2011 werd bij hem darmkanker geconstateerd. Deze ziekten maakten hem bewust van de tijdelijkheid van het leven en de noodzaak om anderen te ondersteunen. In 2011 richtte hij samen met Rita Renema-Mentink de stichting "Als kanker je raakt" op, een initiatief om mensen die kanker overkomen te ondersteunen.
Zijn ervaring met kanker maakte hem ook een stem van hoop en troost voor anderen. Hij was een fervent voorstander van het idee dat je iedere dag moet leven, ook met het besef dat je moet sterven. Dit was niet alleen een spiritueel standpunt, maar ook een praktische levensbeschouwing die hij in zijn werk en woorden uitdroeg.
Ervenis en herinnering
Na zijn overlijden stond de gemeenschap stil bij zijn werk en invloed. Zijn rol als mantelzorger, predikant en organisator werd herdacht in meerdere artikelen en memoriam-teksten. Hij wordt beschreven als een inspirerende, betrokken en bevlogen persoon die vele mensen in Zwolle en daarbuiten tot zegen is geweest.
De CGK Zwolle en zijn kerkenraad uitte hun rouw en wensen hun sterkte aan Ees, Annet en Rick, Tineke en Andreas, Henk Jan en Jolanda, Ellen, en de (achter)kleinkinderen. Zijn overlijden maakt duidelijk dat hij niet alleen een religieus leider was, maar ook een vader, opa en echtgenoot die een diepe band had met zijn familie.
Conclusie
Ds. Arie van der Veer was een unieke figuur in de geschiedenis van de Christelijke Gereformeerde Kerk Zwolle. Zijn langdurige band met de stad, zijn mensgerichte aanpak en zijn toewijding aan zowel religieuze als maatschappelijke activiteiten maken hem een geliefde en gerespecteerde persoonlijkheid. Zijn werk als predikant, organisator van reizen naar Israël en stichting van een ondersteunend initiatief voor kankerpatiënten benadrukt het brede spectrum van zijn betrokkenheid.
Zijn overlijden in 2024 betekent het einde van een tijdperk, maar ook het begin van een langdurige herinnering aan een leven dat gewijd was aan dienst en toewijding. Zijn invloed op Zwolle en de CGK is blijvend en dient als voorbeeld voor toekomstige generaties. In zijn kruisje, gevonden langs de IJssel, ligt het symbool van zijn leven: strijd, pijn, maar ook hoop en overwinning.