A Bella Vita in Zwolle: Een smakelijke reis naar Italië in de stad
september 23, 2025
De treinverbinding tussen Zwolle en Utrecht vormt een belangrijk hoofdstuk in de Nederlandse spoorweggeschiedenis. Deze route, die in 1864 in gebruik genomen werd, maakte deel uit van een bredere ontwikkeling in het spoorwegnetwerk van het land en had een grote impact op de economie en de maatschappij in de regio. In dit artikel zullen we de historische context, de betekenis van de spoorwegverbinding en de ontwikkeling van het station in Zwolle bespreken. Daarnaast zullen we een blik werpen op de huidige situatie van deze lijn, inclusief de rol die Keolis Nederland daarbij speelt.
De spoorlijn Zwolle-Utrecht was niet direct een voor de hand liggende keuze. Het verloop van de lijn was beïnvloed door meerdere factoren, waaronder de beslissingen van de aannemers en de financiële omstandigheden van de tijd. Zo was het oorspronkelijke traject gekenmerkt door het passeren van onbebouwde gronden en scherpe bochten, zoals bij Harderwijk. De aannemer Vitali, Picard, Charles & Co. werd beschuldigd van het aanhouden van goedkope en nutteloze grond, waardoor de spoorlijn steden en dorpen op afstand passeerde. Dit leidde tot klachten van reizigers, met name in de achterste wagons, die stof en zandverstuivingen moesten verdragen tijdens de rit over de Veluwe.
Toch was het de moeite waard. In 1864, op 6 juni, werd de lijn officieel in gebruik genomen voor reizigers- en goederenvervoer. Zwolle was als eerste stad in Overijssel met spoor verbonden en dit was een feestelijke gebeurtenis. Op 4 juni reed de eerste trein over de brug en om 15.25 uur arriveerde de rijksversierde trein uit Utrecht bij het noodstation. Het volksfeest dat volgde op de Spoolderberg was uitzonderlijk rijk aan activiteiten, zoals marionetten, springers, evenwichtskunstenaars en militaire optochten. De feestdagen werden afgesloten met vuurwerk en een groot militair concert.
De locatie van het station in Zwolle werd in de jaren rond 1865 bepaald. Aanvankelijk was er een plan om het station aan de noordzijde van de stad te bouwen, bij de Diezerpoort. Deze locatie zou echter geëist hebben van vier bruggen over het Zwarte Water, stadsgracht en Nieuwe Vecht. Tegenstand tegen dit plan leidde tot het besluit om het station aan de zuidzijde van de stad te bouwen, tussen de Sassen- en Kamperpoort. Dit was voordeliger omdat slechts één brug nodig was, over de Willemsvaart. Het ontwerp van het station in Zwolle was gemaakt door Nicolaas Johannes Kamperdijk, ook verantwoordelijk voor het station in Kampen.
In 1866 werd een staatslijn geopend van Arnhem via Deventer naar Zwolle. Het SS-station werd officieel in gebruik genomen op 1 oktober. Echter, de NCS gebruikte eerst een noodstation bij de Willemsvaart, dat pas in 1868 overging naar het SS-station. De verbinding via Deventer naar Meppel via Staphorst werd gekozen vanwege problemen met de polder Mastenbroek, zoals overstromingen en een slappe bodemgesteldheid. Deze keuze had ook gevolgen voor het traject in Zwolle, waar de trein moest keren om de reis naar Meppel voort te zetten.
Zwolle had relatief weinig geld uitgegeven aan de ontwikkeling van de spoorlijn. De gemeente kocht NCS-aandelen voor 200.000 gulden, maar verkocht deze voor de opening voor het grootste deel met verlies. Slechts een klein aandeel van 2.500 gulden werd behouden om invloed te kunnen uitoefenen op de dienstregeling en beleidszaken. Dit laat zien dat de gemeente al vroeg een voorgevoel had dat de NCS niet in staat zou zijn om een hoge rente uit te keren.
De spoorbrug over de IJssel was een ander belangrijk aspect. De NCS-spoorbrug moest binnen het schootsveld van het Engelse Werk blijven om veiligheidsredenen. Dit betekende dat de lijn uit Utrecht moest eindigen bij de kruising van de lijnen uit Deventer en Kampen. Daarnaast was er in 1862 sprake van een plan om een schipbrug te bouwen in plaats van het Katerveer. Een combinatie van spoor- en verkeersbrug werd uiteindelijk gekozen vanwege de kwetsbaarheid van een schipbrug bij hoog water en ijs.
De huidige situatie van de spoorverbinding tussen Zwolle en Utrecht wordt beheerd door Keolis Nederland. Deze maatschappij verzorgt openbaar vervoer in Almere, Utrecht en op de treintrajecten zoals Amersfoort Centraal - Ede-Wageningen, Zwolle-Enschede en Zwolle-Kampen. Keolis werkt met ongeveer 1.100 medewerkers, 450 bussen en 23 treinen. De focus van Keolis ligt op veilige en betrouwbare dienstverlening, met een sociaal en gastvrij personeel dat dagelijks een positieve reisbeleving probeert te creëren. De maatschappij is ook actief op het gebied van duurzaamheid, zoals getoond door de ondertekening van een convenant circulair ov.
Het traject Zwolle-Utrecht is nog steeds een belangrijk onderdeel van het openbaar vervoer. Het biedt reizigers een snelle en comfortabele verbinding tussen twee belangrijke steden in de regio. De dienstregeling is zo ingericht dat reizigers op meerdere punten kunnen aansluiten op andere transportmiddelen, zoals bussen en trams, wat de toegankelijkheid van het spoorverbinding verder vergroot.
De spoorverbinding Zwolle-Utrecht heeft sinds haar opening in 1864 een grote impact gehad op de regio. Het heeft niet alleen de reis- en goederenvervoer gemoderniseerd, maar ook de economie en de maatschappij verder ontwikkeld. De verbinding heeft ertoe geleid dat Zwolle een centrale rol speelt in het regionale vervoer, en dat de stad zich als een knooppunt heeft kunnen positioneren.
Daarnaast heeft de spoorverbinding ook een culturele betekenis. Het openingsfeest van 1864 was een symbolisch moment, waarbij de inspanningen en ambities van de reizigers en investeerders gevierd werden. Het feest toonde aan dat de opening van de spoorlijn niet alleen een technische prestatie was, maar ook een sociale en culturele gebeurtenis. Dit patroon van feestelijkheden en verjaardagen heeft zich sindsdien herhaald, zoals bijvoorbeeld de 150-jarige herkomst van de spoorverbinding, die gevierd werd in 2014.
De treinverbinding tussen Zwolle en Utrecht is een historisch en maatschappelijk belangrijk onderdeel van het Nederlandse spoorwegnet. De ontwikkeling van de lijn, vanaf de eindige beslissingen over de route tot de opening in 1864 en de verdere uitbreidingen in de jaren daarna, toont aan dat deze verbinding niet alleen technisch mogelijk was, maar ook economisch en sociaal relevant. De huidige situatie van de lijn, onder beheer van Keolis Nederland, zorgt ervoor dat de verbinding nog steeds actueel is en een waardevolle rol speelt in het openbaar vervoer. Voor toeristen en inwoners van de regio is de treinverbinding tussen Zwolle en Utrecht dus een essentieel onderdeel van de reis- en verbindingssfeer in het midden van het land.