Tarquinia ontdekt: Etruskische rijkdommen en middeleeuwse charme in het hart van Lazio
augustus 25, 2025
Sint-Laureins is een gemeente in Zeeland, Vlaanderen, die rijk is aan historische gegevens, architectonische schatten en een levendig wandelnetwerk. Het dorp heeft zich ontwikkeld in een regio die door stormvloeden en overstromingen is beïnvloed, waardoor de landschapsgeschiedenis uniek is geworden. De bezienswaardigheden in Sint-Laureins zijn niet alleen van historisch belang, maar ook van esthetische en culturele betekenis. In deze artikel wordt een overzicht gegeven van de belangrijkste trekpleisters in de gemeente, waaronder kerken, gebouwen, wandelroutes en toeristische faciliteiten, met aandacht voor hun geschiedenis, betekenis en toegankelijkheid.
Sint-Laurentiuskerk
De Sint-Laurentiuskerk is een van de meest opvallende en belangrijkste bezienswaardigheden in Sint-Laureins. De kerk dateert uit het begin van de 14de eeuw en heeft een lange bouwgeschiedenis. De toren is een typische zogenaamde 'westtoren', zoals men ook kan tegenkomen in Eeklo. In 1352 wordt al gesproken over Jan Cloetine, parochiepape van Sinte Lauwereyns in de Wostine, wat duidt op een vroege geestelijke aanwezigheid in de regio.
De kerk onderging meerdere uitbreidingen en herstellingen, waarbij de aangroeiende bevolking het behoefte had aan een groter en functieelere kerk. In 1555 was pastoor Aernout Van Zuydt begonnen met het uitbreiden van de kerk, waaronder het aanbrengen van een kooromgang en drie absidiale kapellen. Deze uitbreiding maakte de kerk tot een van de rijkste in het krekengebied.
De kerk werd verder beïnvloed door Judocus Blomme, die als pastoor actief was van 1653 tot 1684. Gedurende zijn tijd werden het hoogaltaar, de communiebank en de zitbanken in het koor aangebracht. Het meubilair is van de hand van de Brugse schrijnwerker Ryckaard Brouckman. Ook het O.-L.-Vrouwbeeld boven het hoofdaltaar is van Thomas De Stroopere, een andere bekende schrijnwerker uit Brugge.
De preekstoel in de kerk toont taferelen uit het leven van de H. Laurentius, vervaardigd in Turnhout in 1856. De glasramen zijn voor de helft uit het atelier van Samuel Coucke en zonen (1888-1889), en de rest van de ramen zijn geplaatst door Jules Dobbelaere tussen 1900 en 1907. Boven de sacristiedeur hangt het wapenschild van Matthias Lambrecht, derde bisschop van Brugge, die in Sint-Laureins geboren werd in 1539 en in Brugge overleed in 1602.
De Sint-Laurentiuskerk is een belangrijke geestelijke en historische plek in de gemeente en geeft een indruk van de rijke spirituele geschiedenis van het gebied. Het is een uniek voorbeeld van gotische en barokke invloeden in een plattelandskerk.
Godshuis
Een ander historisch gebouw in Sint-Laureins is het godshuis. Dit is het monumentaalste gebouw van de gemeente en dateert van 1843 tot 1849. Het godshuis-hospitaal werd opgericht als tehuis voor bejaarden, wezen, zieken en gebrekkigen. In 1998 is het godshuis echter nog steeds zonder toekomst, wat oplicht over de huidige status van het gebouw.
Hoewel het godshuis niet meer actief is, is het een belangrijk historisch object dat aandacht verdient voor zijn architectonische waarde en sociale betekenis. Het is een getuige van de sociale ontwikkeling in de regio in de 19e eeuw en geeft inzicht in de zorg voor kwetsbare groepen in die tijd.
't Hof Fortuin
't Hof Fortuin is een historisch en monumentaal gebouw dat sinds 1756 bekend staat. Het staat bekend om zijn statig en monumentaal hekwerk, dat oorspronkelijk afkomstig was van het buiten "Golsteyn", dat zich in de omgeving bevond. De naam Golsteyn is nog te vinden op de achterzijde van de pilaren, maar is gedeeltelijk eruit gekerfd in de Tweede Wereldoorlog, omdat de Duitse bezetter de Joodse naam niet wilde zien.
't Hof Fortuin is een aantrekkelijke plek voor toeristen en historisch bewust bezoekers. Het gebouw geeft een indruk van het rijke verleden van Sint-Laureins en de invloed van de Joodse gemeenschap in de regio. Het is een voorbeeld van de historische schatten die in deze plattelandsregio te vinden zijn.
Wandelingen in Sint Laurens
De gemeente Sint-Laureins biedt ook een uitgebreid wandelnetwerk, waaronder twee routes: de rode route van 5.5 km en de witte route van 4 km. Deze routes brengen bezoekers langs schitterende gebouwen en bezienswaardigheden in en rond het dorp Sint Laurens. De routes zijn gedeeltelijk verhard en gedeeltelijk onverhard. Tijdens het broedseizoen zijn honden op sommige delen van de route niet toegestaan.
De wandelingen zijn ideaal voor toeristen die de natuurschoonheid en historische gegevens van de regio willen ontdekken. Het wandelnetwerk is goed aangeduid, waardoor het eenvoudig is om de routes te volgen. De routes worden onderhouden door lokale organisaties en zijn een waardevolle toeristische attractie voor de gemeente.
Leopoldskanaal
Een ander belangrijk aspect van de geschiedenis van Sint-Laureins is het Leopoldskanaal. Dit kanaal werd in 1843 afgewerkt en is genoemd naar koning Leopold I van België. Het kanaal was het eerste infrastructuurwerk van het nieuwe België en werd gebouwd om de afwatering van het krekengebied te verbeteren. Het kanaal liep via het krekengebied en had als doel om de overstromingen en het probleem van moerasmuggen te bestrijden.
Het Leopoldskanaal loopt van Boekhoute tot Knokke-Heist en is ruim 45 km lang. Het kanaal is een historisch en technisch belangrijk werk dat een grote impact heeft gehad op de regio. Het is een getuige van de infrastructuurontwikkeling in de 19e eeuw en een voorbeeld van de strijd tegen natuurgevaar.
Palingbeleefplaats
In Sint-Jan-in-Eremo, een deelgemeente van Sint-Laureins, is er nog steeds een palingbeleefplaats en restaurant genaamd Polderzicht. Dit is het enige palinghuis in de regio en ook de enige producent van het Vlaamse streekproduct "Ingelegde paling uit de kreken". De palingbeleefplaats is een unieke locatie voor toeristen die willen genieten van de lokale culinair traditie.
Het Vlaamse streekproduct is een bijzondere smaakwaarheid die ontstaat door het inleggen van paling in zout. Het proces is traditioneel en vereist veel tijd en kunde. Het palinghuis in Sint-Jan-in-Eremo is een belangrijk onderdeel van de lokale economie en culturele identiteit.
Voetveren in Sint-Laureins
Enkele jaren geleden werden er drie voetveren aangebracht in Sint-Laureins als toeristische attractiepunten. Deze voetveren zijn onderdeel van het uitgebreide wandelnetwerk in de gemeente en zijn bedoeld om bezoekers te verwelkomen en te inspireren tot wandelingen in de natuur. De voetveren zijn ontworpen als symbolen van toegankelijkheid, bezienswaardigheden en het lokale karakter.
De voetveren worden vaak gebruikt als startpunt voor wandelingen of als herkenbare punten voor bezoekers die de gemeente verkennen. Ze vormen een belangrijk onderdeel van de toeristische infrastructuur in de regio en dragen bij aan het beeld van Sint-Laureins als een dorp dat openstaat voor bezoekers en toeristen.
Historische achtergrond van Sint-Laureins
De geschiedenis van Sint-Laureins is sterk beïnvloed door de stormvloeden en overstromingen die in het verleden regelmatig plaatsvonden. De eerste kerk, die vermoedelijk dateert van 1244, lag ten noorden van de huidige landsgrens. De parochie "Sancti Joannes in Eremo" werd in 1307 genoemd in oorkonden, en in 1314 was er sprake van een "Sente Laureinsparochie", met een kerk aan het einde van de Brieversweg.
De kerk van Sint-Laureins bleef intact door de bescherming van de Waardijk en de hoger gelegen Horst, terwijl de kerkjes van Sint-Jan en St.-Margriete grote schade leden. In de 15de en 16de eeuw ontstonden polders, maar deze liepen onder water door de stormvloed van 1 november 1570 en het doorsteken van dijken in 1583. De zee kreeg hierbij vrij spel, wat leidde tot het ontstaan van talrijke geulen en kreken.
De herovering van deze polders begon met de aanleg van de 'Generalen Vrijen Polderdijk' in 1652, maar werd afgeremd in 1673, toen de dijken opnieuw doorstoken werden. Ook de overstroming van 1682 had een grote impact op de regio. In de 18de eeuw werden de geulen bedijkt, zoals de Oude en Nieuwe Haantjesgatpolder (1697 en 1750) en de Brandkreek (1775).
Deze historische gebeurtenissen hebben het landschap van Sint-Laureins bepaald en hebben geleid tot de huidige natuurschoonheid en het unieke karakter van het dorp. De overstromingen en herstelwerken vormen een belangrijk onderdeel van de historie van de gemeente en tonen de veerkracht van de inwoners en de samenwerking tussen gemeenschappen en autoriteiten.
De rol van religie en geestelijkheid
Religie en geestelijkheid speelden een centrale rol in de ontwikkeling van Sint-Laureins. De parochie en de kerk waren niet alleen religieuze centra, maar ook culturele en sociale plekken. De uitbreidingen en herstellingen van de Sint-Laurentiuskerk, zoals door pastoor Blomme, tonen de betekenis van de kerk in het leven van de inwoners. De devotie tot Onze-Lieve-Vrouw was een belangrijke verdediging tegen de invloed van de gereformeerden.
De kerk was ook een plek voor artistieke en historische expressie. Het meubilair, het altaarbeeld, de glasramen en de preekstoel tonen de rijke spirituele en artistieke geschiedenis van de regio. De kerk is een getuige van de religieuze, sociale en culturele dynamiek in Sint-Laureins en blijft een belangrijk bestanddeel van de gemeente.
Conclusie
Sint-Laureins is een gemeente met een rijke historie, culturele schatten en een levendig wandelnetwerk. De bezienswaardigheden in de gemeente, zoals de Sint-Laurentiuskerk, het godshuis, 't Hof Fortuin, het Leopoldskanaal en de palingbeleefplaats, geven een indruk van het historische en culturele karakter van het dorp. De wandelingen en voetveren vormen een belangrijk onderdeel van de toeristische infrastructuur en maken het dorp toegankelijk voor bezoekers. De geschiedenis van Sint-Laureins, met haar stormvloeden, overstromingen en herstelwerken, is een getuige van de veerkracht en samenwerking in de regio. De rol van religie en geestelijkheid is een centrale factor in de ontwikkeling van de gemeente en blijft van betekenis voor inwoners en bezoekers.