Racisme in Nederland: Blinde vlekken en zere plekken

In de huidige samenleving is het onderwerp racisme steeds vaker aan de orde. Fotograaf Marjolein Annegarn, die woont in Zaandam en haar werk uitvoert in Amsterdam, heeft dit thema centraal gesteld in haar expositie Racisme in Nederland; Blinde vlekken, zere plekken. Deze expositie is een reeks van negentien fotoportretten, waarin verhalen over vooroordelen en discriminatie worden verteld door mensen van kleur in Nederland. Deze portretten worden tentoongesteld op billboards op het Schouwburgplein in Rotterdam tot en met 17 juni. Het doel van deze expositie is om het bewustzijn bij witte Nederlanders te vergroten over de bestaande blinde vlekken en het maatschappelijke klimaat waarin mensen van kleur leven.

De inspiratie achter de expositie

Marjolein Annegarn was oorspronkelijk niet bewust van de blinde vlekken die ze had op het gebied van racisme. Dit veranderde in 2000, toen ze bevriend raakte met Apana van Leeuwaarde, een vrouw met Surinaamse roots. Deze vriendschap bracht haar ertoe te beseffen dat ze in een witte bubbel leefde, zonder te begrijpen hoe mensen van kleur in Nederland worden bejegend. Haar vriendin leefde in een heel ander Nederland. Dit verschil in ervaring leerde Annegarn haar vooroordelen te onderzoeken en opnieuw naar zichzelf te kijken. Haar perspectief veranderde van ‘fietzen met de wind mee’ naar het inzicht dat ‘het waaide’ in haar leven.

De betekenis van het project

Het project Racisme in Nederland; Blinde vlekken, zere plekken is ontworpen om witte Nederlanders aan te spreken. Annegarn wil anderen leren en informeren over de realiteit van racisme in Nederland. Haar idee is dat zwarte Nederlanders dit al genoeg hebben gedaan, en dat witte Nederlanders nu ook hun verantwoordelijkheid moeten nemen in het begrijpen van deze kwestie. Door middel van portretten en citaten uit de mond van de geportretteerden, wil ze het thema van racisme breder besproken zien worden.

Verhalen van de geportretteerden

De expositie bevat verhalen van verschillende personen, zoals Jerrel, Chanice, Cecilson, Marina en Elwiza. Deze personen delen hun ervaringen met racisme en vooroordelen in Nederland. Bijvoorbeeld, Jerrel vertelt over de frustratie en het verdriet dat ze voelt wanneer mensen haar negeert of wegzet als een boze zwarte vrouw wanneer ze iets zegt over discriminatie of het slavernijverleden. Chanice spreekt over het gevoel dat haar familieleden denken dat ze te wit is, en dat dit heeft te maken met hoe ze in een witte omgeving werkt en studeert. Cecilson en Marina delen emotionele verhalen over hun geliefden en hoe zij worden bejegend in de maatschappij. Elwiza, een ondernemer en moeder, vertelt over de zorgen die ze heeft bij het brengen van haar zoon naar school, en hoe ze probeert te voorkomen dat hij negatief gelabeld wordt.

Deze verhalen tonen aan dat racisme in Nederland niet alleen een kwestie van individuele vooroordelen is, maar ook dieper wortelt in systemisch gedrag. De impact van deze ervaringen is duidelijk zichtbaar in de manier waarop mensen van kleur zich voelen in hun eigen land.

De expositie in de praktijk

Vanaf 14.00 tot 16.00 uur op zaterdag staat Marjolein Annegarn op het Schouwburgplein om in gesprek te gaan met bezoekers. Dit is een kans voor mensen om vragen te stellen, reacties te geven en verder inzicht te krijgen in de thema’s die de expositie behandelt. De tentoonstelling op het Schouwburgplein maakt het visueel en toegankelijk voor iedereen om de verhalen te zien en te horen. Het is een openbare ruimte, wat betekent dat de verhalen niet alleen voor een bepaalde groep zijn gemaakt, maar voor iedereen die wil luisteren.

De rol van bewustwording

Het project Racisme in Nederland; Blinde vlekken, zere plekken is een duidelijke oproep tot bewustwording. Het benadrukt de noodzaak om de realiteit van mensen van kleur in Nederland te erkennen en te begrijpen. Door het tentoonstellen van verhalen die vaak niet in het openbaar worden verteld, wil Annegarn een dialoog starten over racisme en vooroordelen. Ze benadrukt dat dit niet alleen een kwestie is van individuele acties, maar ook van systemische verandering. Het project benadrukt dat het belangrijk is om niet alleen te luisteren, maar ook te leren en te groeien.

De impact van de expositie

De expositie heeft het potentieel om mensen te laten nadenken over hun eigen rol in de samenleving. Het vraagt om een kritische blik op de manier waarop racisme wordt behandeld en hoe mensen reageren op verhalen van discriminatie. De verhalen die worden verteld, zijn persoonlijk en emotioneel, en kunnen daardoor een diepere impact hebben dan abstracte discussies. De tentoonstelling op het Schouwburgplein maakt deze verhalen zichtbaar in de openbare ruimte, wat betekent dat ze niet alleen voor een bepaalde groep mensen zijn, maar voor iedereen die wil luisteren.

De betekenis van het project voor de toekomst

Het project Racisme in Nederland; Blinde vlekken, zere plekken is een stap in de richting van meer transparantie en dialoog over racisme in Nederland. Het benadrukt de noodzaak om niet alleen te luisteren naar verhalen van mensen van kleur, maar ook om die verhalen serieus te nemen en te laten leiden tot actie. Het project wil dat witte Nederlanders hun blinde vlekken herkennen en leren om te gaan met deze realiteit. Het benadrukt dat het niet genoeg is om alleen het probleem te erkennen, maar ook om het aan te pakken op een systemische manier.

Conclusie

Racisme in Nederland; Blinde vlekken, zere plekken is een expositie die aandacht vraagt voor de ervaringen van mensen van kleur in Nederland. Door middel van fotoportretten en citaten, vertellen de geportretteerden hun verhalen over vooroordelen, discriminatie en het slavernijverleden. Deze verhalen zijn emotioneel, persoonlijk en vaak ongemakkelijk, maar noodzakelijk voor een eerlijk en open maatschappelijk debat. Het project benadrukt de rol van witte Nederlanders in het erkennen van hun blinde vlekken en het zoeken naar oplossingen. Door deze verhalen in de openbare ruimte te tonen, wil fotograaf Marjolein Annegarn een dialoog starten over racisme en vooroordelen in Nederland. Het is een oproep tot bewustwording, dialoog en actie.

Bronnen

1. NRC.nl