Nederlandse romantische komedies uit 2016: een overzicht van inhoud, ontvangst en context
juli 17, 2025
Er zijn momenten in de geschiedenis van een gemeenschap waarin een persoon, ook al niet op een grote schaal, zijn indruk achterlaat. Zulke personen worden soms pas na hun dood volledig begrepen. Jim Postma was zo’n persoon. In dit artikel zullen we de levenssporen van Jim Postma volgen, gebaseerd op fragmenten die uit diverse bronnen zijn verzameld. Zijn leven was gekenmerkt door journalistiek, reizen, culturele verbindingen en een passie voor het schrijven over de kleine dingen in het leven. Zijn dood, onaangekondigd, heeft zijn toekomstplannen, zoals een reis naar Praag, voorgoed veranderd. In de volgende paragrafen zullen we de feiten analyseren, de mogelijke connecties tussen zijn leven en de mensen om hem heen uiteenzetten, en de betekenis van zijn werk en zijn persoonlijkheid belichten.
Jim Postma was geboren op 29 februari 1948 in Rotterdam. Hij begon zijn carrière als jonge journalist bij de dagkrant De Rotterdammer. Later werkte hij jarenlang als onderzoeksjournalist bij Het Vrije Volk, een krant die in 2008 geëxporteerd zou worden naar Vandaag & Morgen, een weekkrant die hij samen met Geert-Jan Laan oprichtte. In die tijd was hij ook betrokken bij het schrijven van een dagelijkse rubriek genaamd Stukgoed, waarin hij de "kleine dingen" in het leven belichtte. Deze rubriek werd geliefd bij lezers die interesse hadden in normen en waarden binnen de Rotterdamse gemeenschap.
Jim Postma was niet alleen een journalist, maar ook een creatieve schrijver. In de jaren die volgden op zijn werk bij Het Vrije Volk, begon hij met het maken van televisiedocumentaires. Eén van zijn bekendste werken was Een rustige Jaarwisseling, gemaakt samen met fotograaf Paul Stolk. De documentaire werd door 2,4 miljoen kijkers gevolgd en behaalde een waarderingscijfer van 8,2. Dit bewijst dat Jim Postma niet alleen een journalist was, maar ook een visueel storyteller die het verhaal van de mensen om hem heen wist te vertellen.
Naast zijn werk als journalist en documentairemaker was Jim ook betrokken bij het schrijven van poëzie. Hij beschreef zijn poëzie en proza als "kopstoten", een term die suggereert dat zijn werk direct en krachtig was. Zijn website Vandaag & Morgen was een platform waarop hij verschillende columns en stukken publiceerde. Hij schreef ook over kunst, cultuur en begrafenisplechtigheden van bekende Rotterdammers, samen met fotografen zoals Rinus Vuik en Wim de Boek.
Jim Postma was niet alleen een journalist die in de stad Rotterdam werkte. Zijn carrière bracht hem ook naar het buitenland. In de jaren zestig vertrok hij voor zeven jaar naar Afrika als correspondent, waar hij onder meer werkzaam was voor Radio 1 en 2. Dit betekent dat hij zijn schrijversblik ook richtte op andere culturen en omstandigheden, wat zijn persoonlijke groei en perspectief op het leven heeft beïnvloed.
Later in zijn leven ontmoette Jim Postma Jana Beranová, zijn levensgezellin sinds 1978. Zij komt oorspronkelijk uit voormalig Tsjecho-Slowakije, een land dat destijds onder communistische controle stond. Na de val van het communisme in 1989, begonnen Jim en Jana regelmatig reizen naar Tsjechië, met Praag als bestemming. Het is duidelijk dat Jim een sterke connectie had met het Midden-Europees culturele landschap, niet alleen door zijn persoonlijke relaties, maar ook door zijn werk. Hij kende bijvoorbeeld de Tsjechische schrijver Milan Kundera, wiens boeken Jana vertaalde. Jim had zelfs een anekdote over hoe hij Kundera per ongeluk had buitengesloten bij zijn woning in Parijs — een gebeurtenis die, zoals hij het zelf omschreef, niet iedereen kon vertellen.
Jim Postma’s leven was gekenmerkt door een passie voor het schrijven en het delen van verhalen. Hij was iemand die zich niet alleen bezighield met grote thema’s of politieke kwesties, maar ook met het dagelijks leven, culturele activiteiten en kunst. Zijn werk was vaak gericht op het verhaal van de mens, met aandacht voor het individu en zijn omgeving.
Zijn persoonlijkheid was even uniek als zijn werk. Een van zijn bekendste persoonlijke kenmerken was zijn vermogen om mensen te bereiken met zijn schrijfwerk. Zijn columns in Vandaag & Morgen werden gevolgd door mensen die op zoek waren naar een alternatief voor mainstream media. Hij sprak over het leven, de kunst, en soms zelfs over de begrafenisplechtigheden van bekende Rotterdammers — een onderwerp dat niet voor iedereen geschikt is, maar dat wel toont dat hij bereid was om over dingen te schrijven die anderen misschien niet durfden.
Zijn werk als dichter en schrijver was ook een reflectie van zijn persoonlijke stijl. Zijn poëzie, die hij zelf "kopstoten" noemde, was direct en krachtig. Deze stijl suggereert dat Jim Postma niet alleen een journalist was, maar ook een dichter die zijn gevoelens en ideeën met de wereld wilde delen.
Jim Postma’s dood was onaangekondigd en onverwacht. Hij stierf in 2019, kort voordat hij en Jana een reis naar Praag hadden gepland. Deze reis was een van de weinige geplande activiteiten die zijn leven in de laatste jaren had beïnvloed. Zijn dood heeft zijn toekomstplannen voorgoed veranderd en heeft ook de gemeenschap van mensen die hij kende getroffen.
Hoewel er geen exacte informatie is over de omstandigheden van zijn dood, is het duidelijk dat zijn overlijden een grote impact heeft gehad op zijn familie, vrienden en collega’s. Zijn werk leeft echter voort, niet alleen in de kranten en documentaires die hij heeft gemaakt, maar ook in de mensen die hij heeft geraakt.
Jim Postma had een netwerk van vrienden en collega’s die zijn werk en leven hebben beïnvloed. Zijn reis naar Afrika in de jaren zestig, bijvoorbeeld, was niet alleen een persoonlijke ervaring, maar ook een kans om andere culturen te leren kennen en te schrijven over. Zijn werk als correspondent was een essentieel onderdeil van zijn journalistieke carrière.
Een van de mensen die hij kende was Jana Beranová, zijn levensgezellin sinds 1978. Zij was niet alleen zijn partner, maar ook zijn vertaler en reisgezelschap. Zij had vertalingen van Milan Kundera gemaakt, wat duidelijk maakt dat Jim Postma een sterke connectie had met de literatuur van Midden-Europa. Zijn relatie met Kundera was ook uniek — hij had hem zelfs per ongeluk buitengesloten bij zijn woning in Parijs. Deze anekdote geeft een glimp van zijn persoonlijkheid: iemand die niet alleen met grote thema’s kon omgaan, maar ook met kleine, persoonlijke gebeurtenissen.
Jim’s leven was ook gekenmerkt door zijn werk in de stad Rotterdam. Hij was betrokken bij Het Vrije Volk, een krant die hij later zou helpen omvormen tot Vandaag & Morgen. In deze krant schreef hij over kunst, culturele activiteiten en het dagelijks leven van de mensen in Rotterdam. Zijn werk was gericht op het verhaal van de stad en haar inwoners, en hij bracht zijn eigen visie en stijl mee in elk artikel.
Jim Postma’s leven was een verhaal over het schrijven en het leven. Hij schreef niet alleen over grote thema’s, zoals politiek of economie, maar ook over het dagelijks leven, kunst en culturele activiteiten. Zijn werk was gericht op het verhaal van de mens, en hij had een passie voor het delen van die verhalen.
Zijn werk als dichter en schrijver was ook een reflectie van zijn persoonlijke stijl. Zijn poëzie, die hij zelf "kopstoten" noemde, was direct en krachtig. Deze stijl suggereert dat Jim Postma niet alleen een journalist was, maar ook een dichter die zijn gevoelens en ideeën met de wereld wilde delen.
Zijn dood was onaangekondigd en onverwacht. Het heeft zijn toekomstplannen voorgoed veranderd en heeft ook de gemeenschap van mensen die hij kende getroffen. Zijn werk leeft echter voort, niet alleen in de kranten en documentaires die hij heeft gemaakt, maar ook in de mensen die hij heeft geraakt.
Jim Postma was een unieke persoonlijkheid die zijn sporen heeft nagelaten in de journalistiek, de kunst en de cultuur van de stad Rotterdam. Zijn werk als journalist, schrijver en dichter was gericht op het verhaal van de mens, en hij bracht zijn eigen visie en stijl mee in elk artikel. Zijn reizen naar Afrika en Midden-Europa hebben zijn persoonlijkheid en werk beïnvloed, en zijn relaties met mensen zoals Jana Beranová en Milan Kundera geven een glimp van zijn persoonlijke wereld.
Zijn dood was onaangekondigd en onverwacht, wat zijn toekomstplannen voorgoed veranderde. Toch leeft zijn werk voort, niet alleen in de kranten en documentaires die hij heeft gemaakt, maar ook in de mensen die hij heeft geraakt. Jim Postma’s verhaal is een herinnering aan de kracht van het schrijven en het delen van verhalen.