Lourdes en de Pyreneeën: Religieus en natuurlijk reisdoel in Frankrijk
juli 17, 2025
In de afgelopen jaren is een fenomeen opgeleverd dat Nederlanders steeds vaker aantrekt: wonen in een Italiaans dorp, vaak met de mogelijkheid om een vervallen huis te kopen voor slechts één euro. Deze trend is verder gegroeid tot een internationaal fenomeen dat niet alleen aandacht trekt voor de betrokken dorpen, maar ook vraagt om kritisch overleg. Het dorp Ollolai op Sardinië is een van de bekendste voorbeelden, waar een televisieprogramma van RTL4, Het Italiaanse Dorp: Ollolai, de aandacht nogmaals op vestigde. In dit artikel wordt ingegaan op de aantrekkingskracht van 1 euro-huizen in Italië, de werking van het programma, de verwachtingen van zowel Nederlanders als de lokale bevolking, en de praktische en financiële uitdagingen die erbij horen.
In recente jaren is de aantrekkingskracht van wonen in een Italiaans dorp bij Nederlanders toegenomen. Dit fenomeen is onder andere te zien in het succesvolle tv-programma Het Italiaanse Dorp: Ollolai, waarin vijf Nederlandse koppels werden gevolgd bij het opknappen van huizen die voor 1 euro werden aangeboden. De droom van het wonen in een rustig, sfeervol en goedkope dorp in Italië spreekt veel Nederlanders aan. De regio’s zoals Toscane, Abruzzo, Puglia en Le Marche worden vaak genoemd als geschikte plekken. Deze regio’s bieden niet alleen een prachtig landschap, maar ook een lage vastgoedprijs, wat het aantrekkelijk maakt voor Nederlanders die een tweede woning of zelfs een permanente woonplaats opzoeken.
De aantrekkingskracht van een Italiaans dorp ligt vooral in de combinatie van rust, sfeer en de mogelijkheid om een nieuw leven in te gaan. Het idee van wonen in een dorp met een sterke gemeenschap, een rustige leefomgeving en een warme cultuur is voor veel Nederlanders een aantrekkelijke alternatieve leefstijl. De combinatie van het ideale klimaat, historische sfeer en het feit dat huizen voor 1 euro beschikbaar zijn, maakt de overgang naar Italië voor veel mensen haalbaar.
Ollolai is een dorp op het eiland Sardinië dat bekend is geworden vanwege het programma Het Italiaanse Dorp, dat in 2018 op RTL4 werd uitgezonden. In dit programma werd een unieke kans geboden aan vijf Nederlandse koppels om een vervallen huis in Ollolai voor 1 euro te kopen. De voorwaarden waren echter streng: de kopers moesten het huis binnen drie jaar grondig renoveren en een ondernemersplan opstellen dat een bijdrage leverde aan de economie van het dorp. De burgemeester van Ollolai, Efisio Arbau, bedacht het idee als een manier om het dorp nieuw leven in te blazen. Ollolai had namelijk in de afgelopen vijftig jaar een significante bevolkingsvermindering doorgemaakt, van 2600 naar ongeveer 1300 inwoners. De bevolking verouderde en jongeren vertrokken naar de steden of zelfs naar het buitenland. Hierdoor dreigde het dorp te veranderen in een verlaten bergdorp.
Het televisieprogramma volgde de vijf koppels gedurende zes weken. Elke week moesten ze hun voortgang rapporteren aan de dorpsraad, en het koppel dat de meeste vooruitgang had geboekt, kreeg een extra budget als aanmoediging. Aan het einde van de reeks kreeg het koppel met de meeste vooruitgang een aanzienlijk deel van hun investering terugverdienen. Paul en Chantal zijn een voorbeeld van een koppel dat het programma volledig volbracht en daarmee een droom werkelijkheid maakte.
De gemeente Ollolai stelde echter ook voorwaarden die niet altijd goed werden nageleefd. De huizen waren vaak niet aangesloten op riool, waterleiding en elektriciteit. Het regelen van deze aansluitingen bleek niet alleen duur, maar ook zeer ingewikkeld. Sommige koppels kregen pas na 1,5 tot 2 jaar het huis officieel op hun naam. Hierdoor ontstond er frustratie, aangezien het programma in eerste instantie als een kans opnieuw werd gezien, maar in de praktijk moesten de kopers vaak omgaan met onverwachte obstakels.
De lokale bevolking in Ollolai was niet tegen de komst van Nederlanders, maar zag er juist kans in om het dorp te revitaliseren. Inwoners waren niet blij met de vele leegstaande huizen en winkels en hopen juist dat mensen hierdoor terugkeren. Toerisme levert natuurlijk ook weer werk op, wat de lokale economie versterkt. De inwoners ontvangen Nederlanders met open armen, maar het is duidelijk dat de verwachtingen vaak niet worden gehaald. Niet alle koppels bleven in Ollolai wonen, en er zijn momenten geweest waarin het programma meer gericht was op de kijkcijfers dan op de duurzame revitalisering van het dorp.
De burgemeester van Ollolai, Efisio Arbau, stelde het initiatief op om het dorp nieuw leven in te blazen, maar de uitvoering van het programma leverde tegenvoorbeelden op. Op de website van Ollolai staan nog steeds huizen te koop voor 1 euro, wat suggereert dat het project niet altijd leidt tot een duurzame oplossing. De toeristische mogelijkheden op Sardinië zijn groot, maar ze vereisen creativiteit, lef en ondernemersgeest. Het is dus belangrijk dat de kopers niet alleen hun huizen opknappen, maar ook daadwerkelijk een bijdrage leveren aan de lokale economie.
Het kopen van een 1 euro-huis in een Italiaans dorp lijkt op het eerste gezicht een aantrekkelijke kans, maar er zijn ook veel uitdagingen verbonden aan dit soort projecten. Eén van de grootste problemen is de staat van de huizen zelf. De meeste huizen zijn vervallen en vereisen een grondige verbouwing. De aansluiting op water, elektriciteit en riool is vaak niet gegarandeerd en vereist veel inspanningen en kosten.
Daarnaast is het regelen van de juridische kant van het kopen van een huis in Italië vaak ingewikkeld. De overdracht van het eigendom moet correct worden afgehandeld, en dit kan weken of zelfs jaren duren. Veel Nederlanders kregen pas na een jaar of langer het huis op hun naam, wat leidde tot frustratie. De gemeente had vaak de verantwoordelijkheid om de juridische kant te regelen, maar dit werd niet altijd goed uitgevoerd.
Een andere uitdaging is de financiële investering die nodig is om het huis op te knappen. Hoewel het huis zelf voor 1 euro verkocht wordt, is het niet gratis. De verbouwing, aansluitingen en eventuele extra kosten kunnen aanzienlijk zijn. Niet alle koppels zijn daartoe in staat of hebben de nodige financiële middelen. Hierdoor kan het project soms niet worden afgerond, wat leidt tot leegstand en teleurstelling.
Hoewel de initiatieven van dorpen zoals Ollolai bedoeld zijn om het dorp nieuw leven in te blazen, is de economische impact niet altijd duidelijk. In sommige gevallen zijn Nederlanders erin geslaagd om hun huizen op te knappen en een ondernemersplan op te zetten. Dit leidt tot een bijdrage aan de lokale economie, zoals het openen van een B&B of een kleine winkel. In andere gevallen is het plan niet doorgevoerd, wat leidt tot leegstand en weinig of geen economische groei.
Er zijn voorbeelden waarin Nederlanders het project volledig volbracht hebben en daarmee een duurzame bijdrage hebben geleverd aan het dorp. Paul en Chantal zijn zo’n voorbeeld. Zij kochten een huis in Ollolai en verbouwden het tot een toffe woning. Bovendien wisten ze een ondernemersplan op te zetten dat aansloot bij de behoeften van het dorp. Dit liet zien dat het initiatief werken kan, maar het vereist wel veel inspanning, creativiteit en ondernemersgeest.
De initiatieven van dorpen in Italië met 1 euro-huizen hebben wereldwijd aandacht gekregen. Media zoals CNN en BBC hebben erover geschreven, wat leidde tot een golf van interesse van buitenlandse kopers. Het idee is zo aantrekkelijk dat het binnen korte tijd bekend werd, maar tegelijkertijd ontstond er ook kritiek. Veel media en analisten vroegen zich af of het initiatief niet gewoon een marketingstunt was om aandacht te genereren voor dorpen die in verval verkeren.
In het geval van Ollolai is het duidelijk dat het initiatief niet alleen gericht was op het verkopen van huizen, maar ook op het herstellen van het dorp. De burgemeester wilde het dorp revitaliseren en een duurzame economische groei bevorderen. Of dit gelukt is, blijft echter controversieel. Terwijl sommige dorpen zoals Ollolai nog steeds huizen aanbieden voor 1 euro, is er weinig duidelijkheid over of het project daadwerkelijk heeft geleid tot een duurzame oplossing.
De toekomst van 1 euro-huizen in Italiaanse dorpen is nog onzeker. Aan de ene kant is het idee aantrekkelijk en kan het leiden tot nieuwe leefomgevingen en economische groei. Aan de andere kant zijn er veel uitdagingen die niet altijd voorzien worden bij het kopen van zo’n huis. De huizen zijn vaak vervallen, de aansluitingen zijn niet gegarandeerd en de juridische kant is vaak ingewikkeld.
Voor Nederlanders die serieus overwegen om in een Italiaans dorp te wonen, is het belangrijk om grondig onderzoek te doen. Het kiezen van het juiste dorp is van groot belang, omdat elk dorp zijn eigen kenmerken heeft. Het is ook belangrijk om te realiseren dat het kopen van een 1 euro-huis geen garantie is op succes. Het vereist niet alleen financiële middelen, maar ook geduld, creativiteit en ondernemersgeest.
Het kopen van een 1 euro-huis in een Italiaans dorp is voor velen een droom geworden. De aantrekkingskracht van het idee is groot, vooral gezien de lage prijs en de sfeer van de dorpen. Dorpen zoals Ollolai hebben het initiatief genomen om het dorp nieuw leven in te blazen door het aanbieden van huizen voor 1 euro. Het tv-programma Het Italiaanse Dorp: Ollolai bracht het fenomeen wereldwijd in beeld en gaf kijkers een glimp van de droomwerkelijkheid. Toch blijven er vragen over de duurzaamheid en de praktische uitvoering van het initiatief.
De aantrekkingskracht van 1 euro-huizen ligt in de mogelijkheid om een nieuw leven in te gaan, maar de uitdagingen zijn aanzienlijk. Het kopen van zo’n huis vereist niet alleen financiële middelen, maar ook juridische kennis en een plan voor de toekomst. Het is belangrijk om te realiseren dat het initiatief niet altijd leidt tot duurzame revitalisering van het dorp. Voor Nederlanders die serieus overwegen om in een Italiaans dorp te wonen, is het daarom verstandig om grondig onderzoek te doen en rekening te houden met de realiteiten van het project.